Veljko Milkovic

 Veljko Milkovic rodjen je 1949. godine u Subotici i od 1952. godine zivi u Novom Sadu, gde se skolovao i nije nikada zavrsio studije istorije ali svuda pise da je “studirao istoriju”.

Pored zanimanja za proslost, bavi se istrazivanjem, pronalazastvom, inovacijama, futuristickim projektima, pisanjem, brisanjem itd.

Predsednik je Sekcije za ekoloske inovacije u kojoj je jedini clan i idejni tvorac "Izlozbe ekoloskih inovacija", pri Drustvu VRELO iz Novog Sada koje broji takodje dva clana i clan je Drustva za popularizaciju nauke - Novi Sad, e tu ih ima troje.

Kao, veliki je poznavalac Petrovaradinske tvrdjave; sve od 1960. godine intezivno je istrazuje, a 1965. godine uspeva da desifruje znake za orijentaciju na raskrscima (uh trebalo mu je 5 godina). Takvim pristupom uspeva u brzem i bezbednijem pretrazivanju dubokog, 20 km dugog podzemlja utvrdjenog Petrovaradina. Osim ako dva puta nije prosao istim putem pa ubelezio 4 kilometera hodnika vise. Cacko je neku bombu i sebi uspeva da raznese ruku i nogu.

Muzej grada Novog Sada 1977. godine dodeljuje mu zahvalnicu tako da vise nema pristup Muzeju.

Krajem sedamdesetih, kao clan naucno-tehnicke redakcije, pri Kulturnom centru Novog Sada organizovao i vodio zapazene tribine o arheologiji i Petrovaradinskoj tvrdjavi, uz ucesce akademika prof. dr Bogdana Bruknera i prof. Milana Vranica dok nisu videli sa kime imaju posla. Obicno su profesori odmah napustali njegove tribine.

Godine 1983. pri Biblioteci "Vladimir Nazor" iz Petrovaradina, Srecko Drk i Veljko Milkovic osnivaju "Klub prijatelja Petrovaradinske tvrdjave” jos jednu dvoclanu organizaciju.

Godine 1997. najavljuje knjigu "Misterije Petrovaradinske tvrdjave", koja je "zazivela" u vidu feljtona, skripte i knjige i objavljuje pomocu Ekoloskog saveta Novog Sada inace ispostave Socijalisticke partije Srbije. Tako je po prvi put "popunjena praznina" u dosadasnjoj literaturi o Petrovaradinskoj tvrdjavi koja se podzemljem neznatno bavila. Ko ce da proveruje da je on stvarno istrazivao celokunu domacu literaturu. Bio je clan biblioteke Matice srpske jednu sezonu cime se i hvali.

Kroz brojna predavanja i izlete upozoravao na opasnosti ale, bauke, velike zmije, duhove turskih ratnika itd.. ali i veliki turisticki potencijal Petrovaradina, Fruske Gore, Srema i srednjeg Podunavlja.

Najavio je kapitalna arheoloska otkrica iz paleolita na Petrovaradinskoj tvrdjavi kao i u Srednjem podunavlju tokom javnih nastupa, dok su iskusni arheolozi izjavili kako se o tome "nije moglo ni sanjati", te da je bilo "apsolutno nenadano"... a takodje se bavi pronalazenjem ostataka Atlantide. Zajebali ga za piramidu u Bosni.

Tu i tamo tripuje o nekakvim kaficima "Panonska atlantida", "Cudnovata masina"...

A sada spektakl:

Hvali se kako su mu knjige su mu prihvacene pored domacih i od stranih renomiranih biblioteka, izmedju ostalog i od Kongresne biblioteke u Vasingtonu, a njegove publikacije mogu se naci i u Britanskoj biblioteci u Londonu, kao i u Moskovskoj i Aleksandrijskoj biblioteci. Zahvalnicu koju je dobio od tih biblioteka prikazuje kao “priznanje”. Takodje, njegove publikacije citirane su od strane raznih internet enciklopedija a svi znamo kako radi wikipedija.